Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

quaedam mancĭpat usus

  • 1 mancipo

    avī, ātum, āre [ manus + capio ]
    2) передавать в собственность, продавать ( servos alicui T)
    mancipatus luxu ( = luxui) et saginae Tпредавшийся роскоши и обжорству

    Латинско-русский словарь > mancipo

  • 2 mancipo

    mancipo u. mancupo, āvī, ātum, āre (manus. u. capio), mit der Hand ergreifen od. ergreifen lassen, I) im allg. = fangen, alcem, Solin. 20, 7. – II) insbes., als jurist. t. t., förmlich zum Eigentume übergeben od. überlassen, zu eigen geben, alienos, verkaufen, Plaut.: agrum actori, durch einen Scheinkauf, Plin.: servos actori publico, Tac.: quaedam mancipat usus, Hor. – übtr., corpus mero et stupro, Apul.: saginae mancipatus, Tac.: vitiis mancipatus, Lact.: et scient singuli, cui debeant oneri mancipari, Vulg. num. 4, 27.

    lateinisch-deutsches > mancipo

  • 3 mancipo

    mancipo u. mancupo, āvī, ātum, āre (manus. u. capio), mit der Hand ergreifen od. ergreifen lassen, I) im allg. = fangen, alcem, Solin. 20, 7. – II) insbes., als jurist. t. t., förmlich zum Eigentume übergeben od. überlassen, zu eigen geben, alienos, verkaufen, Plaut.: agrum actori, durch einen Scheinkauf, Plin.: servos actori publico, Tac.: quaedam mancipat usus, Hor. – übtr., corpus mero et stupro, Apul.: saginae mancipatus, Tac.: vitiis mancipatus, Lact.: et scient singuli, cui debeant oneri mancipari, Vulg. num. 4, 27.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mancipo

  • 4 mancipō (mancupō)

       mancipō (mancupō) āvī, ātus, āre    [manceps], to make over by a formal sale, dispose of, transfer, alienate, sell: Quaedam mancipat usus, gives title to, H.: si nemini mancipata est (senectus), i. e. enslaved.—Fig., to surrender, abandon: luxu et saginae mancipatus, Ta.

    Latin-English dictionary > mancipō (mancupō)

  • 5 quīdam

        quīdam quaedam, quoddam, and (as subst.) quiddam, pron indef.—Sing., a certain, a certain one, somebody, one, something: quidam ex advocatis: quaedam certa vox: unius cuiusdam operis (homo), some single craft: Accurrit quidam, notus mi nomine tantum, H.: quodam tempore, once upon a time.—As subst n.: quiddam divinum, a something: quiddam mali, somewhat: Quaedam, si credis consultis, mancipat usus, some things, H.— Plur, some, certain, certain ones: excesserunt urbe quidam, alii, etc., L.: quaedam quaestiones: quibusdam Andriorum persuasit, etc., L.—With a subst. or adj., to give vagueness or moderation to an assertion, a certain, a kind of, as one might say: dicendi singularis quaedam facultas: te natura excelsum, quendam et altum genuit: timiditate ingenuā quādam: quasi quaedam Socratica medicina.
    * * *
    quaedam, quoddam PACK
    (w/-dam) certain; as INDEF a certain thing; somebody, one, something

    Latin-English dictionary > quīdam

  • 6 quidam

    quīdam, quaedam, quoddam, and subst. quiddam, pron. indef., a certain, a certain one, somebody, something (v. aliquis init.):

    quidam ex advocatis,

    Cic. Clu. 63, 177:

    quidam de collegis nostris,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    quaedam certa vox,

    id. de Or. 3, 12, 44:

    inopem quendam describere,

    id. Att. 7, 16: quodam tempore, a certain (indefinite) time, once upon a time, once, id. Fin. 5, 2, 4. — In plur., some:

    excesserunt urbe quidam, alii mortem sibi consciverunt,

    Liv. 45, 10:

    quaedam quaestiones,

    Cic. Top. 21, 79.—Also with gen.:

    quidam bonorum caesi,

    Tac. A. 1, 49:

    quibusdam Andriorum persuasit, etc.,

    Liv. 31, 45, 7.— Often with an adj. to soften the assertion:

    timiditate quādam ingenuā,

    Cic. de Or. 2, 3, 10:

    qui virtutem duram et quasi ferream quandam esse volunt,

    id. Lael. 13, 48.— Subst.: quiddam, something; with gen.:

    quiddam mali,

    Cic. Leg. 3, 10, 23. — Without gen.:

    quiddam divinum,

    something divine, Cic. Ac. 1, 9, 33.— Plur.:

    quaedam, si credis consultis, mancipat usus,

    Hor. Ep. 2, 2, 159.

    Lewis & Short latin dictionary > quidam

  • 7 quiddam

    quīdam, quaedam, quoddam, and subst. quiddam, pron. indef., a certain, a certain one, somebody, something (v. aliquis init.):

    quidam ex advocatis,

    Cic. Clu. 63, 177:

    quidam de collegis nostris,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    quaedam certa vox,

    id. de Or. 3, 12, 44:

    inopem quendam describere,

    id. Att. 7, 16: quodam tempore, a certain (indefinite) time, once upon a time, once, id. Fin. 5, 2, 4. — In plur., some:

    excesserunt urbe quidam, alii mortem sibi consciverunt,

    Liv. 45, 10:

    quaedam quaestiones,

    Cic. Top. 21, 79.—Also with gen.:

    quidam bonorum caesi,

    Tac. A. 1, 49:

    quibusdam Andriorum persuasit, etc.,

    Liv. 31, 45, 7.— Often with an adj. to soften the assertion:

    timiditate quādam ingenuā,

    Cic. de Or. 2, 3, 10:

    qui virtutem duram et quasi ferream quandam esse volunt,

    id. Lael. 13, 48.— Subst.: quiddam, something; with gen.:

    quiddam mali,

    Cic. Leg. 3, 10, 23. — Without gen.:

    quiddam divinum,

    something divine, Cic. Ac. 1, 9, 33.— Plur.:

    quaedam, si credis consultis, mancipat usus,

    Hor. Ep. 2, 2, 159.

    Lewis & Short latin dictionary > quiddam

  • 8 mancipo

    mancĭpo ( mancŭpo), āvi, ātum, 1, v. a. [manceps].
    I.
    To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum).
    A.
    Lit.:

    alienos mancupatis, Alienos manumittitis,

    Plaut. Curc. 4, 2, 10:

    servos singulos actori publico,

    Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33:

    defundo mancipando,

    id. ib. 4, 131:

    quaedam, si credis consultis, mancipat usus,

    gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. —
    B.
    Trop., to give up to, deliver up, subject:

    luxu et saginae mancipatus emptusque,

    Tac. H. 2, 71:

    corpus mero et stupro,

    App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—
    * II.
    I. q. manu capere, to seize, catch:

    ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari,

    Sol. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > mancipo

  • 9 mancupo

    mancĭpo ( mancŭpo), āvi, ātum, 1, v. a. [manceps].
    I.
    To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum).
    A.
    Lit.:

    alienos mancupatis, Alienos manumittitis,

    Plaut. Curc. 4, 2, 10:

    servos singulos actori publico,

    Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33:

    defundo mancipando,

    id. ib. 4, 131:

    quaedam, si credis consultis, mancipat usus,

    gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. —
    B.
    Trop., to give up to, deliver up, subject:

    luxu et saginae mancipatus emptusque,

    Tac. H. 2, 71:

    corpus mero et stupro,

    App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—
    * II.
    I. q. manu capere, to seize, catch:

    ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari,

    Sol. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > mancupo

См. также в других словарях:

  • POLONIA — quae a planitie terrae (quam ipsi vernacule etiamnum Pole vocant) nomen habet, vasta regio est, quae Schlesiae ad Occasum proxima est, Hungaris, Lithunanis et Prutenis contermina. Dividitur in Maiorem et Minorem. Maior dicitur, quae Septentrionem …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»